Een Tassie voor het Heertje

De blog van vrijdag 29 september.

Deze vrijdagochtend zitten de Heertjes al vroeg aan het ontbijt, al om 08.00 uur.

Een bijzondere stille ochtend mbt het reserveren van de ligbedden. Het lijkt wel uitgestorven en geen vijand te bekennen. Ook wel eens lekker toch....een dagje in vrede lekker bezetten.

Vandaag staat Puerto de Mogan op het programma. Natuurlijk niet onbekend gezien de afgelopen twee jaar hier ook al over geschreven is.

Onze ZKH ligt nog heerlijk op een oor te ronken, het uitslapen bevalt hem toch wel prima zo.
Gezien de klotsende oksels taferelen van vorig jaar op die markt deed de gedachten alleen al, hem al weer doen rillen. Hij slaat het uitstapje maar even over. Liever naar het dorpje als er geen markt is.

Direct na het korte, maar toch stevig ontbijt verlaten de Heertjes het Paleis met de verschrikkelijke sneeuwman. Echt verschrikkelijk ook weer niet want deze bak heeft een zee van ruimte, een automaatje en trekt lekker pittig op. Makkelijk voor in de bergen.

Met een klein half uurtje rijden ben je al in Puerto de Mogan met de auto, het is gewoon snelweg op en af. Zelfs zonder TomTom weten we de weg te vinden. Wel even goed opletten op de borden.

We komen lekker vroeg aan, het havendorpje is langzaam aan het ontwaken.
De overvolle bussen met toeristen worden inmiddels naar een nieuwe uitstapplaats begeleid, daar worden ze allemaal de bus uitgeschopt gelijk aan het begin van een nieuwe markt die uitgestald is op de parade, voorloper voordat men de haven bereikt want daar wordt markt voortgezet.

Onze sneeuwman parkeren we helemaal vooraan in een parkeergarage, enkele minuten lopen van de markt rond de haven. Staat lekker in de schaduw in een ondergrondse garage.

Rustig lopen we tussen de winkeltjes door richting het strand van Mogan. De zon komt langzaam op maar brand al goed met haar zonnestralen op de ligbedden en parasols die grondig worden schoongemaakt door de medewerkers. Het is weer een mooi plaatje.

Goedemorgen uit Puerto de Mogan

De weg wordt vervolgt naar de markt rond de haven, het is heerlijk rustig dus kunnen we lekker doorlopen. Heel veel kraampjes zijn er alweer klaar voor sommige worden nog opgebouwd. Vandaag hebben we wel een doel, een tassie voor het Heertje Tito. Het is toch wel makkelijk als het e.e.a in een mooi compact tassie wordt gedaan als we er op uit trekken of als hij bij het zwembad ligt. Natuurlijk zijn er wel nog een paar OCD richtlijntjes voordat het tassie gekocht kan gaan worden.

Het is geen makkelijke opdracht en zeker niet als je iedere keer maar wijst naar een tassie de verkoper ook gelijk alles uit de kast trek om deze door je strot te drukken. First Costumer, You Special Price, You from Holland nu kijken later kopen kopen. Specialprijs only for you if you buy now. We laten ons natuurlijk gek maken en houden het hoofd koel, hoewel het zonnetje al nog meer door begint te breken wordt steeds lekker warmer. Ook de meeste kraampjes zijn nu klaar en dat zijn altijd leuke plaatjes want er is van alles te koop, heerlijk deze markt. lekker snuffelen.

Aan het einde van de markt rond de haven is er altijd het restaurantje. Altijd stervens druk maar nu we zo vroeg zijn zal er best plek zijn om er bakkie te doen, bij aan komst ziet het er stil en verlaten uit. Zou deze helemaal weg zijn? We hebben geen idee. Staat niks aangekondigd. Het ziet er echt uitgestorven uit, een kerkhof is er levendiger bij. We laten het dan ook voor wat het is en keren weer om, want er is een mogelijk tassie gevonden.

het oud en verlaten oude verlaten restaurant

We lopen dan ook terug naar het kraampje nu het nog rustig is, nou ja rustig? Het gepeupel begint toch al aardig binnen te lopen. Maar we zijn op tijd, nog voor de top drukte slaagt het heertje Tito voor zijn tassie, het heertje Baggermans nog wat vrolijke kettinkies en armbandje dus weer helemaal compleet. Special price natuurlijk. real leather from bhe bhe bhe, ook wel schaap.

Top tassie, ja toch ?

Voldaan lopen we weer met de buit richting de andere markt wat op de parade is. En wat een volk zeg. We zijn mooi op tijd aangereden vanochtend. Als deze kudde ook stond te neuzelen bij de kraam waar ik mijn tassie heb gekocht dan had ik geen tassie gehad. Alle irritatieprikkels zouden dan getrickerd zijn. En dan zijn er ook weer even van die momenten dat je aan onze ZKH moet denken, je hoort ze niet alleen, maar je begint ze ook te ruiken....de klotsende oksels....proeven doen we ze net niet. We vluchten dan ook weg van de kraampjes en pakken een zij tour. Stuk luchtiger.

Het was weer een prachtige ochtend in Puerto de Mogan en geloof mij, je vakantie is geen feest als je niet in Puerto de Mogan bent geweest.Een heerlijke markt met leuke snuisterijen en special prices.

Natuurlijk weer even de nieuwe camera uitgetest en het zijn mooie plaatjes geworden, zelfs de vissen zijn uitstekend te fotograferen vanaf de kade. Maar het water is natuurlijk dan ook kraak helder. Weer even een kleine impressie....Puerto de Mogan.

Puerto de Mogan verlaten we zo rond het middag uur. We maken nog even een tussenstop in Puerto Rico voor een lekker ijsje en dan is het tijd om richting hotel te gaan waar de lunch weer klaar staat.

De middag wordt weer rustig door gebracht en ieder doet zijn ding.
Onze ZKH rond nog een paar sollicitatiegesprekken met mogelijk nieuwe kandidaten voor de rol van Prins-Gemaal af, we kunnen het geen succes noemen, te weinig diepgang bij sommige kandidaten, maar we zien onze ZKH opleven van deze oppervlakkige gesprekjes en hij geniet van de aandacht.

Na het diner zitten we heerlijk bij het zwembad in de loungehoek en vloeit de drank weer rijkelijk.
Beentjes worden wat slapper maar nog stabiel genoeg om het gebied buiten de paleistuin onveilig te maken. Het wordt dan ook weer in de late uurtjes, dikke oogjes, klapperende kuiten en natuurlijk weer de midnight snack. Morgen uitslapen, lekker laat ontbijtje.

Bedankt voor het lezen.

De verschrikkelijke sneeuwman

Blog van donderdag 28 september.

Deze ochtend weer de beurt voor onze ZKH om het slagveld der ligbedden te veroveren.
Uiteindelijk blijkt al gauw dat de uitrusting niet geheel compleet is en kunnen de reserve troepen het later weer komen aanvullen. Het lijkt erop dat sommige dranken invloed hebben op de punctualiteit en de strategiebepaling van onze ZKH. Mogelijk dat ook een te vol balboekje van onze ZKH invloed heeft. Te veel afgeleid door potentiële Prins-Gemalen kandidaten die even met het oog geëvalueerd moeten worden en tja dan stroomt dat blauwe bloed ook een andere kant op ipv naar de hersenen.

Het ontbijt floept er weer in, rituelen worden weer opgevolgd. En zo tikt de klok weer langzaam verder. Zelf neem ik weer plaats achter de schrijfmachine, ZKH in de paleistuin en heertje Baggermans gaat op pad om voor zijn eigen queen een auto te regelen. Ik heb het goed te doen allemaal maar inmiddels beginnen die muren om de paleistuin mij behoorlijk te irriteren. Ik geniet van alle weelde, het gemak en vooral de gezelligheid met elkaar begrijp mij aub niet verkeerd. Maar gewoon even heel de dag aan het zwembad liggen is voor mij geen optie. Slapen op het ligbed aan het zwembad kan ik niet, gezien mijn slaapapneu, ik heb echt mijn cpap nodig om goed tot rust te komen en als ik deze niet heb is de kans groot dat er geen enkele palmboom meer bij het zwembad staat, die zouden dan allemaal omgezaagd zijn zonder mijn lifeline. Even een dutje maakt mij nog vermoeiender dan gewoon door te blijven gaan. En gezien dat sommige nachten vrij lang zijn kan het gaan opbreken als de slaap niet wordt ingehaald gedurende dag. Er zit niets anders op dan even op de kamer bij te tanken met mijn cpap zonder zonuren. Ik kan lezen maar langer dan 30 minuten ook niet. Met andere woorden met een uur slaat de verveling toe, maalt mijn hoofd over uren en slaat de verveling toe. Ik ben te kriebelig wordt onrustig en geïrriteerd van het niets doen.

De auto hebben we gisteren weer online gereserveerd bij TopCars, lekker dichtbij om de hoek dus zo gehaald. Het is dan ook weer een fluitje van een cent en binnen het uur staat er weer een glimmende koets voor deur voor de komende week.
Het is een Skoda Yeti geworden.
Ook wel weer grappig.

De verschrikkelijke sneeuwman met deze temperaturen.

De lunch klokslag 15.00 uur met inmiddels een nieuw stopwoordje (s) Senor Nada. De buikspieren worden dus ook wel regelmatig getraind van het lachen hoor.

Inmiddels is het alweer de 5e dag hier op het buitenverblijf, op paar kleine misverstanden na verloopt het allemaal prima. Het is dan ook best raar als je na het zwembad verblijf je haar wilt doen en de borstel is verdwenen. Ik zoek mezelf helemaal de tering maar krijg dat tyfus ding niet gevonden. En je raad het dan al........de vulkaan barst uit. Mijn bloeddrukpillen verliezen hun werking en de schaal van Richter heeft er weer een waarde aanduiding bij gekregen. We kunnen het klote ding dan ook nergens vinden, werkelijk onbegrijpelijk iets want altijd een vaste plek heeft bij mij is ineens foetsie. 

Dan komt er weer even het moment van bezinning, ik screen de hele kamer en ik speel even wat momenten af in mijn gedachten. Dan bedenk ik mezelf dat de vaste schoonmaakster vandaag en morgen vrij is en dat haar vervangster de kamer heeft gedaan. Tijdens het screenen met mijn kritische blik beginnen zich de gebreke op te stapelen.............me not happy. Het enige wat ik nu nog kan concluderen is dat de borstel hoogstwaarschijnlijk met het verschonen van de handdoeken per ongeluk mee is getrokken van de wastafel en in de was terecht gekomen is. Dit kan natuurlijk altijd gebeuren, ik som even de andere gebreken op voor vandaag mbt housekeeping, trek mijn uniformpje aan en voor het diner ga ik nog even langs bij de receptie. Want na het douchen bleek ook de douche mat niet in het stapeltje te zitten mbt het linnengoed van de badkamer. En een flinke glijder op je bakkus in de badkamer wil je niet tijdens de vakantie. Natuurlijk wordt er even gelachen om de borstel, maar na de andere minpuntjes vergaat het lachen toch wel gezien onze historie de afgelopen dagen bij de receptie. Ik heb ze vriendelijk verzocht of ze het na willen kijken of de borstel nog te traceren is en zo ja dat we deze dan graag weer terug willen hebben.

Het diner houden we kort en krachtig en smaakt weer uitstekend.

De avond wordt verdronken.

En de nieuwe borstel maakt het inmiddels goed en kan zich goed vermaken bij ons op de badkamer.

Niet zoveel actie vandaag dus het schrijfvoer en de kiekjes zijn beperkt.

Morgen een dag buiten de paleistuin voor de Heren van Hurwenen.

Bedankt voor het lezen.

Een date voor de Koning

Blog van woensdag 27 september.

Langzaam landen de eerste zonnestralen op het plantenrijk van de paleistuin deze ochtend.
De optrekkende nevel wist alle sporen van weer een dappere strijd die gestreden om de ligbedden.
Ach.....eigenlijk was het een koud kunstje voor heertje Baggermans, de fanatieke zwart,rood, geel gestreepte landgoedje in pik extremisten waren inmiddels met de nevel mee verdampt. In alle vrede en rust wordt de troon weer geinstaleerd voor onze vrijgezelle ZKH.

Fris en fruitig zetten we ons zelf weer aan het ontbijt.
En wat een bijzonder ontbijt werd het.

Hoewel de afgelopen avond/nacht niet bijzonder was, dachten we, opent onze ZKH zijn dagboek voor ons........

.......ik gooide alles in de strijd ......al mijn charmes en goede contactuele eigenschappen. 
Een knikje hier en een knikje daar gecombineerd met licht flirtende zachte knipoog die het randje van zwoel net aan tikt. 

Mogelijk kan dit hem zijn.....de mijne...de ware....de enige echte prins-gemaal van mijn dromen.

De signalen komen over en voordat ik weet raken we in gesprek, steeds langzamer voel ik mijzelf verdwalen in zijn prachtige ogen en begrijp eigenlijk helemaal niks meer van wat hij allemaal zegt met dat heerlijke Italiaanse accent en voordat ik weet heb ik een date.....vanavond al. Klokslag 22.00.
Onze wegen scheiden weer.....langzaam laat ik mezelf weer terug keren in de dagelijkse werkelijkheid en loop naar mijn troon aan het zwembad.

Ik krijg het steeds warmer en de zenuwen beginnen steeds meer op te komen, tintelingen van top to teen, vlinders in de buik? Het lijkt allemaal zoveel lichter. Maar ik zal toch mijn richtlijnen moeten gaan handhaven waar een prins-gemaal aan mag voldoen.

De middag verloopt zo langzaam ineens, ook tijdens het diner gaat het allemaal anders dan anders. 

Dan eindelijk is het er, de klokslag van 22.00 uur.
Ik laat mijzelf langzaam via de marmeren trap van de paleishal schreiden, met enige momenten van angst om niet uit te glijden, toch net die verkeerde muiltjes aangetrokken voor deze bijzondere avond, een misstap en daar ga ik met al mijn koninklijke porselein. Focus...blijven focussen en mezelf niet uit de concentratie halen door de zwoele zwoelheid.

Gelukkig red ik het zonder schade tot aan de ingang van het paleis. Zodra de paleisdeuren zich openen voel ik het heerlijke zwoele avond briesje langs mijn poppengezichtje strelen. Een heldere avond met een paar sterren aan de hemel die fonkelen als diamanten vergezeld door een platinakleurige maan. Dit is de perfecte avond, de avond om een prins-gemaal aan de het koninklijke haakje te slaan. 

In mijn ooghoek zie ik hem dan eindelijk verschijnen, ik glimlach vriendelijk echter realiseer ik, dat mijn porselein in het maanlicht weerkaatst en dit zijn mooie blauwen ogen doet verblinden.

De ontmoeting is weer zo luchtig en mooi,  gezamenlijk besluiten we samen om iets te gaan drinken in een van de tavernes op het landgoed buiten de paleistuin.

Laatste avondborrel

Gezellig en ontspannen kletsen we door de avond heen. Tot zover zijn er al wat aardig pluspunten die het behalen van een prins-gemaal kunnen gaan realiseren. Maar toch beginnen er de eerste zwakheden van de prins-gemaal in de dop zich te tonen.

De rekening wordt gevraagd, vanuit mijn gevoel dient deze door perfecte man voldaan te worden, uiteindelijk ben ik diegene die het hof gemaakt moet worden. Het omgekeerde gebeurt eigenlijk. Zelf moet ik mijn beurs pakken en leg wat dukaten op het matte metalen bakje. De onderdaan neemt het mee en de rekening is daarmee voldaan. Door deze lichte teleurstelling verrekt mijn rechter oogspier, waardoor het lijkt dat ik een knipoog geef aan de inmiddels ex kandidaat prins-gemaal die weer terug knipoogt. 

We lopen weer terug naar het paleis, inmiddels zijn de vlinders afgestorven in de buik en knippert mijn oog alleen nog maar van irritatie, de screentest is hij niet door gekomen. Het wordt tijd om afscheid te nemen, hoewel ik mezelf probeerde te overtuigen met enige fantasie dat het een gepassioneerde en vurige afscheid is, wordt deze gedachten alweer goed vertyft door de walm van knoflook, bedorven uien en overrijpe olijven die worden uitgezweet en geademd door deze gladjakker. 

Lief dagboek ik kom tot de bittere conclusie dat ik mezelf heb laten leiden door wanhoop en ongekuiste gedachten....ik voel mezelf bedrogen en misleid. Dit was geen mogelijke kandidaat voor een prins-gemaal maar een dood simpele en ordinaire pasta pipo..........   

Mijn zeepbel spat uiteen......het rest mij nu alleen te ontwaken te samen met de op de wind langzaam mee wapperende vitrages........om vervolgens de ochtend te starten met prins-gemaal loos ontbijt .

Dansende vitrage

De woensdagochtend verloopt volgens protocol, althans......een van de tronen is bezet door een onnozel burgerslaafje waardoor onze al licht geïrriteerde ZKH (het lijkt er wel op of ie een of andere date heeft gehad vannacht met een pasta pipo of zoiets) zijn cappuccino moment op de ronde reserve troon moet nemen zonder enige schaduw.

Originele troon

Reserve troon

Ook de middag verloopt zonder enig inspanning, wel puffend en zuchtend want ooooh wat is het toch zwaar allemaal om op je reet te blijven zitten. Wel lekker natuurlijk om maar het wordt wel saai uiteindelijk.

Op het menu staat deze middag vaste prik de Paella, het traditionele Spaanse gerecht en deze smaakt dan ook verrukkelijk.

Ook het diner smaakt goed en we maken er weer een feestje van. Wat een heerlijkheden.

De avond gaat weer over in de nacht en deze is weer door gebracht buiten de paleistuin.

Het verloopt van de vakantie is weer als voorheen. Voor mijzelf begint het toch wel een beetje eentonig te worden ondanks dat alles prima in orde is. Het begin dus langzamer hand tijd te worden voor een koets, zodat er weer het land ingetrokken kan gaan worden. Tijd voor meer schrijfvoer.

Morgen weer een nieuwe dag, conform gewijzigde protocollen.

Bedankt voor het lezen.

Onze ZKH slaapt uit

Blog van dinsdag 26 september.

Wat een heerlijkheid.........alles weer in kannen en kruiken, de maat is leeg, de pleuris is bestreden en de snaartjes zijn weer goed afgestemd.

De nachtrust was voortreffelijk en heeft de mens weer goed gedaan.

Echter om 06.30 wordt deze weer gestoord door het klinken van het ochtendappel voor de Hurnse Heren.

Gisteren zijn er na de veldslag een paar protocollen bijgesteld mbt het veroveren van de ligbedden.
Voor onze ZKH wordt het met een overvol balboekje niet meer te doen om zo vroeg in den ochtend ook nog eens 3 ligbedden te veroveren. Het eea kraakt en piept in den ochtend bij onze ZKH als hij in zijn harnas naar beneden sukkelt. Daarom is het protocol aangepast dat iedere heer een beurt krijgt. En dan bedoel ik een beurt om de ligbedden te veroveren in den ochtend voor 07.00 uur. Heertje Baggermans kreeg nog het idee, gezien het feit dat we samen in het zelfde bataljon zitten al jaren, dat heertje Tito zijn plicht er wel bij kon nemen. Dat dachten we dus even niet. Ieder krijgt een beurt.

Deze ochtend was het dan ook de plicht van Heertje Tito maar gezien het feit dat de slag bij het zwembad weer behoorlijk pittig zou gaan worden wordt hij bijgestaan door heertje Baggermans.
Vanaf de midden toren van het paleis bepalen de heren de strategie. Het ziet er pittig uit, gezien de voorafgaande instructies van onze ZKH, maar het is niet kansloos.

De strijd barst los.....bedden en parasols vliegen alle kanten op. Uiteindelijk ziet het er naar uit dat het dan toch een gewonnen strijd is na 20 minuten. Het rapport wordt opgemaakt en gedeeld op de Royal App.

De overwinning

Helaas duurt de overwinning van korte duur, net op het moment dat onze ZKH zijn inspectie wilt doen blijkt er alweer geschoven te zijn met de ligbedden. De vijand blijkt hardnekkig.
Gelukkig wordt de veldslag goedgekeurd. Met een gerust hart kunnen we weer aan het ontbijt. Ook is het ontbijtprotocol aangepast en met een half uur verlaat voor de resterende dagen.

Een goede bodem

Na het ontbijt wordt het volgende ritueel weer opgestart, het cappuccino moment.
De locatie is vrijgegeven en onze ZKH laat zich wegzinken in de comfortabele kussens van de loungehoek. Het moment van rust en balans, alles is in evenwicht. Hoewel er van het opstellen van dat balboekje zo af en toe een rimpeltje ietsjes meer geaccentueerd wordt door het fronzen van het voorhoofd, blijft onze ZKH redelijk goed in balans. De taken zijn goed verdeeld. Deze morgen is bijzonder mooi, uitgerust en energiek begonnen want onze ZKH slaapt uit. Geen veldslagen en geen mokkels. Ook een heerlijkheid.

Alles onder controle in de paleistuin

Voor mij zelf is het weer een relaxte ochtend om te schrijven en foto's bij te werken. Lekker bakkie koffie erbij heerlijk ontspannend.

Heertje Baggermans is ook vertrokken naar het ligbed en is inmiddels alweer begonnen aan zijn tweede boek van deze vakantie.

En zo gebeurd er verders helemaal niks. Een hapje en een drankje op zijn tijd. Zo af en toe even onderdompelen in het zwembad en de middag is ook weer voorbij gevlogen.

Het goede nieuws bereikt ons dat sommige ligbedvijanden vandaag er voor het laatste zijn en doet ons al bijna de vlag der overwinning uithangen.

Na de laatste zonnestalen in de paleistuin trekken we ons zelf weer terug naar kamer. Alles wordt weer geschrobd en recht geplooid voor het diner. Nog even wat strategieën bespreken voor het korte termijn en dan kunnen we ook de avond ingaan.

Na het diner wordt er nog even een drankje gedronken in een lounge hoek en dan scheiden de wegen elkaar weer voor even.

Een vroege avond voor de heren, beetje tv kijken, de laatste berichten op de Royal App en dan sluiten de luiken. Morgen weer een nieuwe dag.

En hoe de avond of nacht verloopt van onze ZKH? Alleen zijn dagboek zal dat weten.

Bedankt voor het lezen.

De maat is vol en de Pleuris breekt uit

Blog van maandag 25 september.

Na een zeer oncomfortabele, vermoeiende en frustrerende aankomstdag bij het hotel had ik de hoop dat na een goeie nachtrust weer helemaal het mannetje te zijn. De tweede kamer was weer vanouds zoals we het dan ook gewend zijn. Dus lekker slapen.

Helemaal verrot ben ik dan ook naar bed gegaan die zondagavond, natuurlijk wat extra gestimuleerd met wat drankjes want dat slaapt meestal wel lekker. Helemaal knock out.

De snorkel wordt opgezet, ook wel mijn CPAP, en de luiken vallen dicht.

Op een of andere manier word ik midden in de nacht wakker, natuurlijk met gort droge bek maar dat komt natuurlijk door de drank. Gelukkig staat mijn flesje water al klaar, we hebben inmiddels ervaring met deze dingen. Nog even een plasje doen en klaar om terug naar bed te gaan.

Eenmaal op het toilet begin ik al aardig te ontwaken, verbaasd mijn dan ook niks want die paar valse luchtbellen die ontsnappen.....oooh boy. Eerst ben ik dan ook erg onder de indruk over het geluid die de luchtbellen maken, de combinatie van het soort toiletpot en de echo van de badkamer vormen samen een harmonieus geluid, wauw zelfs Beethoven had dit niet beter kunnen componeren. Het galmt nog een klein beetje na en dan komt dat moment dat je realiseert dat je de avond ervoor tijdens het diner behoorkijk wat pittige aioli op hebt met puur verse knoflook die de smaakpapillen in je mond al deed vergassen. De afterburn, tyfus zeg wat een lucht, zelfs mijn ogen tranen ervan en voorlopig hoeven mijn neusharen ook niet getrimpt te worden. Ben blij dat het alleen bij de lucht bleef. Het is zeker dat al het glazuur van de pot was gesprongen als er wat vaste vormen waren gekleid.

Efin, de lucht was weer geklaard en ik probeerde weer in bed mijn luikjes te sluiten.

Helaas...... zal ik maar gelijk zeggen, continue wordt ik weer getrickerd door HET geluid. Dat ene geluid van gisteren wat mij ook al zenuwachtig maakte.
Gelukkig is de vermoeidheid al wat minder van het beetje slaap wat ik heb gehad, maar de narcose is uitgewerkt, drank is uit het systeem dus gelijk in slaap vallen is er niet bij. Continue hoor ik het geluid. Het is ook erg moeilijk uit te leggen hoe het klinkt, in eerste instantie zou je zeggen dat er een of andere afgekeurde Goeroe in de kamer naast ons zit die probeert zijn koeigeloei te oefenen op het ritme van de Jostiband. Het is zo doordringend, je hoort het niet alleen maar je voelt het ook en dan met name tussen de oren, tyfus was een kut geluid.

Meestal lukt het mijzelf wel in slaap te krijgen door aan mijn happy place te denken, maar ook dit gaat niet werken, nooit gedacht dat zelfs je eigen happy place gesloten kan zijn in je dromen.
Ik stap weer uit bed en ga op onderzoek uit, misschien is het wel iets simpels, bijvoorbeeld de koelkast, want daar lijkt het gezoem wel op. Nope dat is ie niet. Ik loop naar buiten op het balkon, mogelijk dat het van buiten afkomt maar nee hoor. Het enige wat te horen is zijn de dronken kreten van een paar domme dronken sletjes die weer eens op hun bakkus gaan nadat hun veel te kleine trut slippertjes blijven hangen in de gleufjes van de bestrating. Nope hier is niks.  Ook check ik nog even aan de voorkant van de kamer. Sterker nog.....op de galerij is het zelf beter te doen dan op de kamer, zo stil. Bijna ben ik geneigd om op het bankje te gaan liggen wat op de hal staat, wat een heerlijke rust hier.

Door mijn getippel en het binnensmonds opzeggen van het Rotterdamse woordenboek is Heertje Baggermans ook ontwaakt en vraagt wat er is en dit natuurlijk uitgelegd. Samen gaan we nog even op onderzoek uit en we concluderen samen dan ook dat het echt van de kamer ernaast komt, hier bevind zich gedeeltelijk ook een soort van kantoortje van het hotel.

Inmiddels zijn er in mijn OCD hoofdje 1001 scenario's afgespeeld i.c.m. het geen wat gisteren allemaal gebeurd is. De hele teringzooi ontploft in mijn koppie en ik ben er helemaal klaar mee. Het idee om 14 dagen lang naar dit klote geluid te moeten gaan luisteren laat staan geen fatsoenlijke nachtrust te gaan hebben? NO WAY !! De maat is vol en de pleuris breekt uit.

Ik besluit om samen naar de receptie te gaan lopen om 3.30 in de nacht om te kijken of we deze uitdaging kunnen gaan oplossen per direct !!

Ik trek mijn peignoirs aan en met een lijk wit gezicht, rood doorloopt oogwit, een valse pruik en kromme tenen loop ik naar de receptie samen met Chris. In de lobby kan ik mijn slachtoffer al onschuldig zien staan achter de balie, die niets vermoedend haar werkzaamheden uitvoert.

Het verhaal wordt smaakvol gespuwd met natuurlijk de nodige respect en waardering voor het slachtoffer........en geloof mij.....menig psychiater kan een voorbeeld aan deze jonge dame nemen. Er wordt heel goed geluisterd naar het probleem. De dame loopt mee naar de kamer en constateer ook het irritante geluid. Daarna lopen we weer terug naar de balie van de receptie.

De jonge dame is werkelijk een toverfee, hocus, pocus en er is zo een andere kamer geregeld voor 1 nachtje, ze realiseerde zich goed dat in deze situatie er echt niet geslapen kon worden.
We mogen de kamer tot 12 uur in gebruik hebben. Ze attendeerde ons om 08.00 uur even terug te komen om het probleem structureel op te lossen.

Het waren maar een paar uurtjes maar mijn god wat heb ik heerlijk geslapen. Dit sterkte meteen aan. Wat een lichamelijke en mentale rust. De kamer is ook geruisloos zoals de kamer hoort te zijn en we het ook altijd zo hebben ervaren net zo als de jaren ervoor. Natuurlijk hoor je altijd wel iets, maar dat zijn leef geluiden en komen altijd overal voor. Gelukkig toch nog een redelijke eerste nacht.

Om 06.30 gaat al weer de Royal App, onze ZKH is ontwaakt. Natuurlijk eerst een compleet verslag van een perfecte nacht, je kent deze nog wel van vorig , maagdelijk witte vitrage die danst in de deur opening op het ritme van een zwoele zomernacht briesje enz. enz. Hij heeft nog niets meegekregen van onze horrornacht dus heeft hij plichtsgetrouw voldaan aan het ochtend protocol, en dat is natuurlijk de bedden veroveren. Geen makkelijk taak deze ochtend want de concurrente is erg hoog want zelfs nog geen 10 minuten later verneemt onze ZKH vanuit zijn uitkijktoren dat ONZE bedjes worden heroverd.

Op de Royal App wordt gelijk gerapporteerd en de strategie opnieuw bepaald:

ZKH: Dat dikke wijf vershuift ze, wilt waarschijnlijk ook perse in die rij.
HC: De Hoer
ZKH: Ik kleed mij (wandeltenue) om en dan regel ik dat.....kutmokkel
HC: Vanuit onze nieuwe positie kunnen we de bedjes net niet zien en jou ook niet.
ZKH: Die kut vernaggelt alles, ik had twee parasols.
HC: Moffenhoer
ZKH: Ze zit weer aan de zitjes te schuiven, ze pakt het halve landgoed.
HC: Pakken gewoon de parasol van haar terug en zetten haar bedje op scherp. Tyft ze er doorheen.

Nadat de rust weer was wedergekeerd en de overwinning op het slagveld der ligbedden weer een feit was gaan ZKH en HC (Heertje Chris) de ochtendwandeling maken.

Na de ochtendwandeling en om 08.00 uur stipt staan we weer bij de receptie om nu hopelijk eens en voor de gehele vakantie alle ongemakken op te lossen. De eindverantwoordelijke van de receptie is aanwezig en we leggen de gehele situatie uit incl. onze wensen en voorkeuren. Ze geeft aan dat het niet makkelijk wordt. Ze vraagt ons de tijd en vraagt ons ook om maar eerst even rustig te gaan ontbijten vervolgens terug te komen zodat de oplossing aangeboden kan worden.

Zoet 

Hartig

Tijdens het ontbijt delen we onze ZKH onze ervaringen van het uitbreken van de pleuris vannacht.
Natuurlijk wordt er ook weer flink gelachen want uiteindelijk draait het allemaal weer door....toch.

Na het ontbijt gaan we weer richting de balie van de receptie en het nieuws is zeer heugelijk.
We krijgen weer een nieuwe kamer op de 3e verdieping in het midden van het hotel. YAHOO !!!
De kamer was nog niet helemaal klaar er moest nog natuurlijk housekeeping doorheen. Of we nog even een uurtje geduld hadden,wat natuurlijk geen enkel probleem is, take your time.

Tijdens het uurtje wachten pakken we onze koffers onder het onaangename gezoom van de kamer ernaast, het brengt mij nog steeds van slag want het is dan ook een geluid wat door meg en been gaat. In mijn gedachten denk ik al aan de volgende slachtoffers die in deze kamer terecht gaan komen. Ach ja uiteindelijk heeft ieder hotel wel een horrorkamer.

Met het uur zijn we klaar met pakken en we besluiten om niet langer te wachten, en ik loop richting de receptie in de hoop dat de kamer gereed zou zijn. Wat ik daar te zien krijg is werkelijk ongelooflijk. Een rij van hier tot Tokyo, er blijkt een cruiseschip aangemeerd te zijn en meer dan 50 kamers worden weer uitgecheckt en ingecheckt. Niet het moment om te lopen mauwen dus. Ik loop weer terug naar de kamer. We besluiten lekker op ons gemak naar het zwembad te gaan, geven een notitie af bij de balie met ons mobiele telefoonnummer zodat er gebeld kan worden als de kamer gereed is.

Structuur in de chaotiek ?

Wetend dat er een nieuwe kamer aankomt probeer ik mezelf weer te ontspannen na het worstelen met het opnieuw inpakken van de koffer, wederom het zoveelste snaartje van vandaag. Verbaasd mij enorm waarom die 19.05 kilo niet echt meer in de koffer paste terwijl dat perfect ging thuis.

Bij het zwembad was het vitaminamomentje ook weer aangebroken, gedreven en enthousiast wordt deze uitgedeeld door onze vitaminazuster. Zonder tegenstribbelen  dus deze laten we dan ook weer even naar binnen glijden. Smaakte weer heerlijk, het geeft je echt weer een boost van vertyft- en lamlendigheid. Deze dag komen we ook wel weer door.

De vitaminazuster

Proost

Helaas rammelt de telefoon nog niet, maar mijn snaartjes inmiddels weer wel. We besluiten dan ook om na het vitamina moment weer even te gaan checken bij de receptie.
De kamer blijkt gereed dus de verhuizing kan beginnen, we gaan een verdieping hoger en aangekomen op de kamer krullen mijn mondhoekjes weer omhoog, dit is de rede waarom we weer terug komen en zelfs langer. Helemaal happy en wat een schitterend uitzicht weer. Aan bijna alles wensen en verzoeken is voldaan. Een paar kleine dingetjes ontbreken maar ach die laten we maar zitten, op een badjas en slippers zit je eigenlijk ook niet te wachten met 30 graden hoewel het altijd wel een luxueuze en stijlvolle indruk maakt bij binnenkomst.

Vanaf nu kunnen we weer in de de zen en vakantiemodus verder gaan met vakantie vieren.
Alles is weer in kannen en kruiken gekomen.

Nadat de koffers weer met de nodige OCD discipline zijn uitgepakt gaan we genieten van een heerlijke lunch bij het zwembadterras. De protocollen worden weer besproken en nieuwe worden opgesteld ook de nieuwe strategie voor de ligbedden wordt aangepakt en ingepland. We genieten weer van het heerlijke eten, het zonnetje en al het andere goede van dit prachtige eiland.
Ook onze ZKH vult zijn balboekje weer met de nodige activiteiten met gestructureerde en scherpe oog voor de details, vooruit zien is regeren tenslotte. Dat cappuccino momentje is en blijft heilig.

Heerlijke rauwkost van de saladebar

Entrecote super mals

Cappuccino met overheerlijke vers gebakken cakerol

We laten de lunch weer verder de route volgen naar zijn eindbestemming al liggend op de bedden bij het zwembad. Tussendoor een lekker drankje en het zonnetje doet de rest. Er wordt verders dan ook geen ene klap meer uitgevoerd ook ik kom nu eindelijk weer helemaal tot rust. Langzaam begint de maan het over te nemen van de zon. We verlaten het zwembad en trekken ons terug naar de slaapvertrekken. Even lekker rond struinen en genieten van het nieuwe uitzicht.

Het diner staat weer om 20.30 uur op de planning. Ons tafelnummer is bekend dus we kunnen in een keer door lopen en plaats nemen. Ook het diner smaakt weer voortreffelijk met voldoende variatie.

Na het diner, een afzakkertje op het terras bij het hotel en dan wordt het weer tijd om het landgoed (Yumbo) weer verder te inspecteren na een jaar afwezigheid. Na inspectie blijkt er toch wel zo het e.e.a. veranderd te zijn in de positieve zin. De weg van de Heren en onze ZKH wordt gesplitst, want het balboekje zal natuurlijk wel conform schema afgewerkt moeten gaan worden wil onze ZKH fris en fruitig de volgende ochtend willen ontwaken.  Alles is tenslotte aan strenge regels gebonden net zoals vroeger het balboekje er was want zomaar op een meisje aflopen en haar ten dans vragen was uit den boze. Zeer ongemanierd.


Bedankt voor het lezen.