Een date voor de Koning

Blog van woensdag 27 september.

Langzaam landen de eerste zonnestralen op het plantenrijk van de paleistuin deze ochtend.
De optrekkende nevel wist alle sporen van weer een dappere strijd die gestreden om de ligbedden.
Ach.....eigenlijk was het een koud kunstje voor heertje Baggermans, de fanatieke zwart,rood, geel gestreepte landgoedje in pik extremisten waren inmiddels met de nevel mee verdampt. In alle vrede en rust wordt de troon weer geinstaleerd voor onze vrijgezelle ZKH.

Fris en fruitig zetten we ons zelf weer aan het ontbijt.
En wat een bijzonder ontbijt werd het.

Hoewel de afgelopen avond/nacht niet bijzonder was, dachten we, opent onze ZKH zijn dagboek voor ons........

.......ik gooide alles in de strijd ......al mijn charmes en goede contactuele eigenschappen. 
Een knikje hier en een knikje daar gecombineerd met licht flirtende zachte knipoog die het randje van zwoel net aan tikt. 

Mogelijk kan dit hem zijn.....de mijne...de ware....de enige echte prins-gemaal van mijn dromen.

De signalen komen over en voordat ik weet raken we in gesprek, steeds langzamer voel ik mijzelf verdwalen in zijn prachtige ogen en begrijp eigenlijk helemaal niks meer van wat hij allemaal zegt met dat heerlijke Italiaanse accent en voordat ik weet heb ik een date.....vanavond al. Klokslag 22.00.
Onze wegen scheiden weer.....langzaam laat ik mezelf weer terug keren in de dagelijkse werkelijkheid en loop naar mijn troon aan het zwembad.

Ik krijg het steeds warmer en de zenuwen beginnen steeds meer op te komen, tintelingen van top to teen, vlinders in de buik? Het lijkt allemaal zoveel lichter. Maar ik zal toch mijn richtlijnen moeten gaan handhaven waar een prins-gemaal aan mag voldoen.

De middag verloopt zo langzaam ineens, ook tijdens het diner gaat het allemaal anders dan anders. 

Dan eindelijk is het er, de klokslag van 22.00 uur.
Ik laat mijzelf langzaam via de marmeren trap van de paleishal schreiden, met enige momenten van angst om niet uit te glijden, toch net die verkeerde muiltjes aangetrokken voor deze bijzondere avond, een misstap en daar ga ik met al mijn koninklijke porselein. Focus...blijven focussen en mezelf niet uit de concentratie halen door de zwoele zwoelheid.

Gelukkig red ik het zonder schade tot aan de ingang van het paleis. Zodra de paleisdeuren zich openen voel ik het heerlijke zwoele avond briesje langs mijn poppengezichtje strelen. Een heldere avond met een paar sterren aan de hemel die fonkelen als diamanten vergezeld door een platinakleurige maan. Dit is de perfecte avond, de avond om een prins-gemaal aan de het koninklijke haakje te slaan. 

In mijn ooghoek zie ik hem dan eindelijk verschijnen, ik glimlach vriendelijk echter realiseer ik, dat mijn porselein in het maanlicht weerkaatst en dit zijn mooie blauwen ogen doet verblinden.

De ontmoeting is weer zo luchtig en mooi,  gezamenlijk besluiten we samen om iets te gaan drinken in een van de tavernes op het landgoed buiten de paleistuin.

Laatste avondborrel

Gezellig en ontspannen kletsen we door de avond heen. Tot zover zijn er al wat aardig pluspunten die het behalen van een prins-gemaal kunnen gaan realiseren. Maar toch beginnen er de eerste zwakheden van de prins-gemaal in de dop zich te tonen.

De rekening wordt gevraagd, vanuit mijn gevoel dient deze door perfecte man voldaan te worden, uiteindelijk ben ik diegene die het hof gemaakt moet worden. Het omgekeerde gebeurt eigenlijk. Zelf moet ik mijn beurs pakken en leg wat dukaten op het matte metalen bakje. De onderdaan neemt het mee en de rekening is daarmee voldaan. Door deze lichte teleurstelling verrekt mijn rechter oogspier, waardoor het lijkt dat ik een knipoog geef aan de inmiddels ex kandidaat prins-gemaal die weer terug knipoogt. 

We lopen weer terug naar het paleis, inmiddels zijn de vlinders afgestorven in de buik en knippert mijn oog alleen nog maar van irritatie, de screentest is hij niet door gekomen. Het wordt tijd om afscheid te nemen, hoewel ik mezelf probeerde te overtuigen met enige fantasie dat het een gepassioneerde en vurige afscheid is, wordt deze gedachten alweer goed vertyft door de walm van knoflook, bedorven uien en overrijpe olijven die worden uitgezweet en geademd door deze gladjakker. 

Lief dagboek ik kom tot de bittere conclusie dat ik mezelf heb laten leiden door wanhoop en ongekuiste gedachten....ik voel mezelf bedrogen en misleid. Dit was geen mogelijke kandidaat voor een prins-gemaal maar een dood simpele en ordinaire pasta pipo..........   

Mijn zeepbel spat uiteen......het rest mij nu alleen te ontwaken te samen met de op de wind langzaam mee wapperende vitrages........om vervolgens de ochtend te starten met prins-gemaal loos ontbijt .

Dansende vitrage

De woensdagochtend verloopt volgens protocol, althans......een van de tronen is bezet door een onnozel burgerslaafje waardoor onze al licht geïrriteerde ZKH (het lijkt er wel op of ie een of andere date heeft gehad vannacht met een pasta pipo of zoiets) zijn cappuccino moment op de ronde reserve troon moet nemen zonder enige schaduw.

Originele troon

Reserve troon

Ook de middag verloopt zonder enig inspanning, wel puffend en zuchtend want ooooh wat is het toch zwaar allemaal om op je reet te blijven zitten. Wel lekker natuurlijk om maar het wordt wel saai uiteindelijk.

Op het menu staat deze middag vaste prik de Paella, het traditionele Spaanse gerecht en deze smaakt dan ook verrukkelijk.

Ook het diner smaakt goed en we maken er weer een feestje van. Wat een heerlijkheden.

De avond gaat weer over in de nacht en deze is weer door gebracht buiten de paleistuin.

Het verloopt van de vakantie is weer als voorheen. Voor mijzelf begint het toch wel een beetje eentonig te worden ondanks dat alles prima in orde is. Het begin dus langzamer hand tijd te worden voor een koets, zodat er weer het land ingetrokken kan gaan worden. Tijd voor meer schrijfvoer.

Morgen weer een nieuwe dag, conform gewijzigde protocollen.

Bedankt voor het lezen.