Pico de Bandama

Blog van woensdag 4 oktober.

Vandaag zitten de Heertjes even met z'n 2e aan het ontbijt. Onze ZKH lig nog op 1 oor, wat toch wel een verdachte omstandigheid is. Normaal gesproken is alles geheel protocol.

Het is de laatste dag dat we de Yeti hebben, morgen mag deze weer ingeleverd worden.

Vandaag breng hij ons naar de uitkijkpost van Pico de Bandama, dit is een dode vulkaan.

Vanaf dit uitkijkpunt, 569 meter hoogte, heb je echt een schitterend uitzicht op drie gemeentes van Gran Canaria namelijk Las Palmas de Gran Canaria, Santa Brigida en Telde.

Ook is de Caldera de Bandema goed te zien, de vulkanische krater gevormd door instorting. Een krater met diepte van 200 meter en een doorsnede van bijna een kilometer. De krater wordt heden ten dagen gebruikt voor het telen van specifieke gewassen de vulkanische grond is er uitstekend geschikt voor.

Het is nog geen 45 minuten rijden vanaf het hotel, stukje over de snelweg G1 en dan nog het binnenland in trekken langs smalle bergweggetjes. Het is een mooi stukje om te rijden. De weg is niet heel erg vreemd voor ons want we zijn hier al eens eerder geweest ik gok in 2007 maar zeker weten doe ik het niet.

Als we aankomen is het er heerlijk rustigs slecht 6 wagens te tellen, we rijden rond op de top rondom een kleine andere top waarop een soort van VVV huisje is gevestigd. De auto wordt geparkeerd en kijken wat rond.

Het uitzicht is weer adembenemend. Het is niet 100% helder weer maar je kan goed ver weg kijken.
Een paar foto's

En of het nog niet spectaculair genoeg is zijn er ook nog eens werkzaamheden in de krater. Er is een helikopter nodig om het een en ander aan goederen in de krater te krijgen bij het boerderijtje. Erg indrukwekkend als jezelf hoger staat dan de helikopter.

Het is echt genieten van de omgeving, echter wordt deze snel verstoord door 5 bussen bomvol zeik toeristen, werkelijk ongelooflijk hoe minder sociaal deze zijn er wordt gewoon geklommen in de bloembakken, sigaretten worden gerookt en u raad het al waar het afval gedumpt inderdaad niet in de daar voor bestemde afvalplekken. Tijd om te vertrekken, gelukkig hebben we het mooiste moment gehad.

Vanuit de Pico de Bandama rijden we nog richting Teror, een klein historisch plaatsje in de bergen, ons boeit het niet echt dus nemen niet de moeite om te stoppen. We keren de Yeti en gaan weer richting hotel.

Als we bij het paleis zijn aan gekomen constateren we al gauw dat die zuignap weer behoorlijk ingegroeid zit bij onze ZKH. Ach ja het is tenslotte vakantie he.
Het ruggetje is weer aardig horizontaal.

Nieuwsgierig dat we zijn vragen we onze ZKH waarom deze niet volgens protocol aan het ontbijt was verschenen. Voordat we het weten is het net of we ons zelf in een biechtstoel bevinden het lijkt wel een waterval. Onze ZKH doet even zijn boekje open over de afgelopen nachten.....nachten ?? Ja nachten ja.....blijkt dus dat ie zo nu en dan stiekem over de muren van de paleis tuin is geklommen terwijl alle onderdanen op een oor lagen. Onze ZKH is dus niet zo onschuldig en blue als we denken en afgelopen nacht was dus het toppunt bereikt. Een halve pasta pipo met touch of oktoberfest en eentje met gouden handjes, de tijdelijke PG is een masseur met een eigen onderneming. Zo zou het sprookje dus tot een mooi einde komen zou je denken, maar helaas.......het PG'tje met de gouden handjes stond op de lijst van uitzending naar land van herkomst.....poef....daar gaat het sprookje. Maar deze geweldige nacht zal niemand van onze ZKH afnemen.

Ademloos hebben wij naar de biecht van onze ZKH zitten luisteren en geloof mij Xaviera Hollander is dan nog heilig. Compleet overrompeld met dit verhaal gaan we langzaam richting het diner.

Tijdens het diner proosten we nog even goed op het succes van onze ZKH wat een overwinning.

De avond wordt dan ook rustig voort gezet op het balkon met een hapje en een drankje zodat alle spiertjes weer tot rust kunnen komen voor een nieuwe dag.

Bedankt voor het lezen.

ZKH On Tour

Blog van dinsdag 3 oktober.

Dagen vliegen nu inmiddels wel weer voorbij, de laatste week is ook alweer aangebroken, het lijkt wel of de dagen als sneeuw voor de zon doen smelten.

De Heren van Hurwenen hebben al een paar uitstapjes gemaakt het binnenland in maar onze ZKH blijft behoorlijk vast op die koninklijk zuignap zitten. Niet dat we ons zorgen maken daar over, maar het lijkt er toch wel op dat onze ZKH behoorlijk wat last heeft van CLS (Chronische Luiheid Syndroom) deze vakantie. Niets moet en alles mag natuurlijk, want is en blijft tenslotte vakantie.

Werd er voorheen nog wel eens een wandelingetje gemaakt zo nu en dan, zo laveloos is het nu.
De klaagzang van onze ZKH begint ook de over toon te krijgen want hij voelt toch wel dat zo langzamerhand zijn panty's wat strakker gaan te zitten tijdens het avonddiner. Ook dit verbaasd ons niks want als je ziet wat onze ZKH allemaal aan taartjes wegwerkt tijdens lunch en diner.....ongelooflijk allemaal. Geen wonder dat er geen PG zich aanmeld, inmiddels heeft onze ZKH zijn eigen cakerolletjes ontwikkeld.

Het wordt echt tijd om in te grijpen we kunnen dit niet langer meer aanzien en aanhoren.
Tijd om met onze ZKH het land in te trekken.

Na het ontbijt trekken we onze ZKH met behoorlijk wat geweld van zijn ingezakte zuignap af ,die het geluid maakt van een doordringende PLOP, waar kroonkruk van een champagnefles nog jaloers op kan worden.

Plopperderplop

Alle smeerseltjes, okselfris, steigers, plamuur, camouflage poeders enz. enz. worden ingezet om onze ZKH op te kalefateren voor zijn tour vandaag door het land. En wat een werk is dat.

In plaats van dat onze ZKH zich sierlijk in de voorgereden koets laat dalen, laat deze zich met een licht tegenstribbelende zucht  zich zelf neer ploffen in den zetel. Alleen al dat ene kleine stukkie van kamer naar koets doet hem al gruwelen, te veel inspanning, het begint allemaal te plakken en te kleven helemaal niks voor dat koninklijke kruisje. Pareltjes sieren maar niet die zweetpareltjes op den kop.

Gelukkig duurt de rit niet lang naar onze eerste bestemming in het land. De Yeti koets is voorzien van airco dus onze ZKH begint langzaam bij te trekken. Binnen 15 minuten staan we dan ook al bij het prachtige winkelcentrum Atlantico. En net zoals vorig jaar ziet het er nog steeds schitterend uit. Glimmend marmer, leuke winkels en het aller belangrijkste geen zweetotter temperatuur. Zo kan onze ZKH het uitstapje goed volhouden.

Winkel in, winkel uit. Als een sierlijk koolwitje fladdert ons ZKH tussen al de koopwaren. De taartjes worden even vergeten wanneer er een mooi overhemd op de kop wordt getikt wat het figuur van onze ZKH naar volle tevredenheid accentueert. Sierlijk zweeft onze ZKH met zijn aankopen aan zijn decadente polsje door het warenhuis nog opzoek naar een bijpassende broek. Na wat verschillende winkels gehad te hebben leek het erop dat onze ZKH een bijpassende broek had gevonden. Het winkelonderdaan helpt hem met vinden van de juiste maat. Schrijdend over de marmervloer verplaatst onze ZKH zich naar een gelegenheid om de broek te passen. Maar het is helaas, de broek past niet, '' te veel taartjes roepen de Hurnse Heren in koor '' De afgang is nog niet compleet, de broek gaat van geen meter uit, het eens zo koele warenhuis veranderd in een klap om naar een waar tropenmuseum en de zweetparels breken uit op het voorhoofd van onze ZKH. Heertje Tito kan het leed niet meer aanzien, kronkelend ligt onze ZKH bijna op de grond als een slang die aan het vervellen is, hij schiet te hulp en bied onze ZKH een nederige zetel aan. Vervolgens wordt er geprobeerd de broek uit te krijgen en net voordat de kledingonderdaan nog met een schaar eraan komt floept de broek uit. Heertje Baggermans stond er vermaakt bij en keek ernaar, nog even flits en het gênante moment was vastgelegd. Leuk voor het privé archief, maar helaas, ook in koninkrijk kan er wel iets spontaan uitlekken.

Danoontje Power

Genoeg geweest voor onze ZKH in dit winkelcentrum. Het wordt tijd voor meer elegantie, weelde en luxe. Het klootjesvolk irriteert onze ZKH wat hier rond zwerft. Tja wat een gedachten een te krap  broekkie allemaal wel niet kan oproepen.

We besluiten onze ZKH te gaan troosten en dat kan natuurlijk alleen maar met een decadente cappuccino en hele sjieke taartjes.
De stoet verplaats zich weer met Yeti koets richting de boulevard van Maspalomas. De place to be voor de kouwe kak. En mogelijk het uitgekiende moment om een decadente PG te vinden.

Eenmaal aangekomen op de decadente locatie komt onze ZKH weer helemaal tot zich zelf.
Het koolwitje fladdert weer over de in weelde gehulde boulevard richting het cappuccinohuis.

Ontvangst is weer bijna adellijk. De bestelling wordt geplaatst en tijdens het wachten van al het lekkers doet onze ZKH de PG Selectie app aanpassen. De vinkjes voor de opties hartchirurg, bankdirecteur, diplomaat en burgemeester van een klein dorp worden geactiveerd in de hoop op een decadente vangst aan het haakje op deze plaats. Echter het was stil op straat.

Op het ellendige geplak na komt onze ZKH helemaal in zijn ZEN modus. Het poppengezichtje straald en het koninklijke porselein schitterde weer. De taartjes zwemmen nu in de cappuccino en de dukaten hebben gerold. Tijd om weer eens verder op tour te gaan.

De stoet loopt nog even wat rond en maakt wat foto's van de omgeving. Die klote PG app blijft angstvallig stil, dit is toch wel DE plek voor die ene decadente PG. Maar de vinkjes helpen niks.

Misschien kunnen we het anders pakken. Het briljante idee schiet onze Heertjes te binnen om onze ZKH in een slachtofferrol te zetten, in de hoop dat hij gered gaat worden door die ene PG op het witte paard. Onze ZKH stemt inmiddels wanhopig er mee in en laat het gebeuren.

Voor de vuurtoren ligt een mooi verharde plaats wat de zee in gaat. Een mooie plek om foto's te maken van de rest van de omgeving. DE plek om het eea in scene te zetten in de hoop dat onze ZKH gered gaat worden door een heldhaftige PG op het witte paard.

Natuurlijk vertellen we onze ZKH niet alles over het plannetje, want het is de bedoeling dat hij zo natuurlijk mogelijk acteert in zijn rol als slachtoffer.

Er worden wat selfies genomen aan de rand van plaats en op het juiste moment flikkeren we onze ZKH over de rand. Een zwaar verwijfde gil galmt over de boulevard gevolgd door wat angstig hulp geroep. Met bemoedigende woorden stimuleren de heertjes onze ZKH om het nog even vol te houden om zo aan de rand te blijven hangen en dat de redding nabij is. De angst kreten beginnen af te zwakken, er is dan ook geen enkele heldhaftige PG op het witte paard die deze jonkvrouw kan komen redden. Het enige wat nog aan gesnuffeld komt is een zwerfhond die nog net niet zijn poot optrekt.

Na een half uur te hebben gebungeld ziet het er naar uit dat de heertjes zelf onze ZKH uit de benarde situatie kunnen takelen. En je raad het al tijdens het takelen vallen de woorden, te, veel en taartjes weer. De poging is mislukt, geen PG op het witte paard..

Is er dan ook helemaal geen enkele PG ?

 Na deze flop, maar toch goed bedoelde actie gaat de stoet weer richting de koets.
Onderweg een paar foto's weer en natuurlijk een reeks voor staatsieportretten.

Ook deze middag vliegt voorbij heerlijke temperaturen en vele, vele zonuren.
Maspalomas wordt verlaten en we keren weer terug naar het paleis waar we nog even op de valreep een late lunch naar binnen schuiven.

Nog even genieten van het zwembad, de luikjes sluiten en geestelijk voorbereiden op het diner.

Alles voldoet weer aan het protocol vandaag.

De avond valt in, we houden het lekker rustig en we brengen een gezellige avond door op het balkon met een hapje en een drankje. En het staatsieportret wordt opgehangen.

Bedankt voor het lezen en een decadente groet

Las Palmas, playa de Las Canteras

Blog van maandag 02 oktober.

Weer een nieuwe dag, onze ZKH blijft op zijn paleis, mogelijk dat er een paar PG gesprekjes staan ingepland en de Heren trekken er weer op uit na een stevig ontbijt.

Echt lekker stevig

Vandaag rijden we richting Las Palmas de hoofdstad van Gran Canaria.

We gaan de auto parkeren bij shoppingcenter el muelle, direct aan de haven en de cruiseterminal.
Een paar jaar geleden zijn we hier ook een keer geweest en waren toen erg onder de indruk van hoe mooi het shopping center was.

Zodra we de haven naderen zien we al een flink cruiseschip liggen.
Het is de MS. Queen Elizabeth van de Cunard Line.
Prachtig om te zien hoe het schip boven alles uitsteekt.

De auto wordt geparkeerd onder het gigantische shoppingcomplex en via de begane grond lopen we direct naar de het schip. Althans tot aan de bewaking want je komt echt niet verder. Geen pasje geen toegang, zelfs niet als je vraagt of je alleen foto's mag maken. Nope Nada...
Ach ja we doen het er maar mee verder op kunnen er ook mooie foto's gemaakt worden dus lopen we even door. Ook vanaf een terras in het shopping center kunnen er mooie foto's gemaakt worden.

Als we weer terug naar binnen lopen het shoppingcenter in, concluderen we toch echt dat het allemaal vergane glorie is. Het is er vies veel leegstand en er is totaal niks meer van over van wat het was. Het buitenterras op de hoger gelegen verdieping geeft nog wel een schitterend uitzicht. En als we dan zo even snel Las Palmas inkijken besluiten we het centrum in te gaan lopen en laten we het shopping center verder in zijn staat van ontbinding.

We lopen richting de binnenstad en kunnen natuurlijk gelijk alweer een paar mooie plaatjes schieten.

De oversteek is gemaakt en we komen uit op het Santa Catalina Park. Daar oriënteren we ons een beetje. We hebben verders geen kaart bij ons dus alles maar een beetje gokken en googlen.
Als eerst komen we een gezellig plekje tegen met allemaal redelijk hoog bejaarden mannen een soort van overdekte hang plek voor senioren. Op deze plek worden er van allerlei spelletjes gedaan. Kaarten, domino enz. Het ziet er allemaal gemoedelijk uit maar ook erg fanatiek. Leuk om te zien hoe de heertjes allemaal gezellig en sociaal met elkaar omgaan. En bijzonder om te zien is dat er ook geen enkel vrouwtje tussen zit.

Na wat rondgekeken te hebben lopen we weer verder. Geen doel en geen plan. Er zijn tal van winkeltjes totaal verschillend allemaal en gezellig straatjes. Als je goed om je heen kijkt zijn er genoeg mooie plekjes om er een foto van te maken.

Met een rustig tempo vervolgen we onze weg door het centrum, ineens valt mij een klein straatje op met allemaal palmbomen midden tussen al de gebouwen, erg bijzonder al zeg ik het zelf. Ik laat mijn oog door het straatje dwalen en aan het einde vang ik een kleine schittering van water op....de zee?

Het straatje ligt in het verlengde van de straat waar we eigenlijk begonnen zijn maar was mij nog niet echt opgevallen. We besluiten er door heen te lopen richting het water.

Als we het einde van dit straatje naderen komen we uit op de boulevard van Playa de Las Canteras.
De nr. 1 in het lijstje van dingen die je echt een keer gezien mag hebben tijdens je vakantie op Gran Canaria. Een bijzondere ervaring van een schitterende omgeving.

 De keus wordt gemaakt om linksaf te slaan de boulevard. Een klein stukje maar. Niet te ver want we mogen ook nog terug. Dit gaat echter niet op want na ieder bochtje wordt je aandacht getrokken door een nieuw mooi plekje dus uiteindelijk lopen we een behoorlijk stuk over de boulevard. Het is er dan ook zo mooi, het uitzicht, geluid van de golven, een heerlijk windje en zachte zilte geuren van de zee.

 

Het middaguur vliegt weer voorbij, tijd om onze ZKH even een bericht van afmelding te geven voor de lunch. Deze kunnen we gerust overslaan. Van het stevige ontbijt deze ochtend hebben we genoeg brandstof over. We besluiten dan ook om ergens op de boulevard wat te gaan drinken met een wat lekkers erbij. Niet heel erg moeilijk om iets te vinden want er zijn genoeg leuke tentjes.
Eenmaal iets gevonden, ploffen we neer en gaan genieten van de omgeving.

Het is echt heerlijk genieten, een goeie bak koffie met een heerlijke muffin gevuld met bessen en verse yoghurt en de de prijzen vallen reuze mee want voor nog geen € 5,50 ben je al klaar en dat voor zo'n toplocatie.

Na de break lopen we weer verder, en echt je komt weer zoveel leuke foto momenten tegen. Te veel gewoon. Nog een paar dan.

Het einde van de middag komt inzicht. We lopen weer terug naar de parkeergarage met een kleine tussenstop bij de Hiper Dino een super mega grote supermarkt. Onze ZKH heeft gevraagd om een bus okselfris mee te nemen daar zijn voorraad op is. Natuurlijk wel wat eisen van hoe of wat maar uiteindelijk op de Spaanse uitvoering na lijken we het gevonden te hebben. We sturen een fotootje om te checken of deze ook daadwerkelijk goed is. Het duurt echter te lang voordat we een reactie terug krijgen. Dit gaan we natuurlijk niet afwachten. We kopen het okselfrismiddeltje in. Mocht het toch uiteindelijk niet de juiste zijn dan mag onze ZKH het een plaatsje geven waar het daglicht niet komt.

Als we weer richting het zuiden rijden naar het hotel melden we ons weer via de Royaal App. Nog steeds geen reactie van onze ZKH. We maken ons een klein beetje zorgen, geen reacties, hij zou toch niet weer ergens in de goot zijn beland? Mogelijk misleid door een struikrover die zich voordeed als een beschaafde kandidaat voor een PG? Verschillende scenario's passeren weer onze gedachten.

Als we bijna bij het paleis zijn rammelt de Royal App. Onze ZKH was een rondje wezen doen in de buitentuin van het paleis, ook wel de Yumbo. Hij heeft een koninklijke deal gemaakt tijdens het inkopen van een van zijn geliefde smeerseltjes die hem het uiterlijk weer kunnen geven van een jonge god. De kans op een PG heeft ie laten lopen, terwijl deze zomaar even langs passeerde. Maar het was uiteindelijk te heet in de buitentuin om even een intake gesprek aan te gaan.......en aangezien het okselfrismiddeltje nog niet inde pocket was......durfde onze ZKH dit gesprek niet aan te gaan ivm mogelijke afwijzing op zijn zwetende otter moment. Veel te heet allemaal. Tja het is dan ook bepaald niet het moment van de dag om daar als een paradepaardje rond te galopperen in de buitentuin. Door die hete zon verleppen zo al je manen. Je schroeit er gewoon weg. Dus letterlijk en figuurlijk druipt onze ZKH af terug naar zijn ligbedje.

Het paleis waren we weer binnen gelopen, okselfrismiddeltje goedgekeurd wat weer enige ruimte besparing gaf op het plekje van onze ZKH waar het daglicht niet komt. Alles gaat weer terug in de orde van de dag om aanvang te gaan maken voor het diner van deze dag.

Het diner smaakt prima, momenteel niet echt heel bijzonder wel goed. Het toetje besluiten we vandaag buiten de deur te doen bij de ijssalon Ciao Ciao.

Wandelend naar beneden zijn we weer met 5 minuten bij de rotonde van de boulevard Play del Ingles en daar zit dan ook gelijk de ijssalon. Het is er lekker druk en het sfeertje is fantastisch. Altijd wel een muziekje en gezellige obers. Het terras zit dan ook overvol. Zelf pakken we alleen een hoorntje met een bolletje en dat is voor vandaag voldoende. Het is weer een heerlijke zwoele avond en het ijsje laten we ons dan ook goed smaken. En ook deze locatie is een aanrader mocht je ooit je vakantie door brengen op Gran Canaria.

Nog een paar foto's maken en dan lopen we weer terug naar het hotel.

Ook de avond komt aan z'n einde en langzaam zet de nacht in.
Het was weer een prachtige dag op Gran Canaria.

Bedankt voor het lezen.