ZKH On Tour

Blog van dinsdag 3 oktober.

Dagen vliegen nu inmiddels wel weer voorbij, de laatste week is ook alweer aangebroken, het lijkt wel of de dagen als sneeuw voor de zon doen smelten.

De Heren van Hurwenen hebben al een paar uitstapjes gemaakt het binnenland in maar onze ZKH blijft behoorlijk vast op die koninklijk zuignap zitten. Niet dat we ons zorgen maken daar over, maar het lijkt er toch wel op dat onze ZKH behoorlijk wat last heeft van CLS (Chronische Luiheid Syndroom) deze vakantie. Niets moet en alles mag natuurlijk, want is en blijft tenslotte vakantie.

Werd er voorheen nog wel eens een wandelingetje gemaakt zo nu en dan, zo laveloos is het nu.
De klaagzang van onze ZKH begint ook de over toon te krijgen want hij voelt toch wel dat zo langzamerhand zijn panty's wat strakker gaan te zitten tijdens het avonddiner. Ook dit verbaasd ons niks want als je ziet wat onze ZKH allemaal aan taartjes wegwerkt tijdens lunch en diner.....ongelooflijk allemaal. Geen wonder dat er geen PG zich aanmeld, inmiddels heeft onze ZKH zijn eigen cakerolletjes ontwikkeld.

Het wordt echt tijd om in te grijpen we kunnen dit niet langer meer aanzien en aanhoren.
Tijd om met onze ZKH het land in te trekken.

Na het ontbijt trekken we onze ZKH met behoorlijk wat geweld van zijn ingezakte zuignap af ,die het geluid maakt van een doordringende PLOP, waar kroonkruk van een champagnefles nog jaloers op kan worden.

Plopperderplop

Alle smeerseltjes, okselfris, steigers, plamuur, camouflage poeders enz. enz. worden ingezet om onze ZKH op te kalefateren voor zijn tour vandaag door het land. En wat een werk is dat.

In plaats van dat onze ZKH zich sierlijk in de voorgereden koets laat dalen, laat deze zich met een licht tegenstribbelende zucht  zich zelf neer ploffen in den zetel. Alleen al dat ene kleine stukkie van kamer naar koets doet hem al gruwelen, te veel inspanning, het begint allemaal te plakken en te kleven helemaal niks voor dat koninklijke kruisje. Pareltjes sieren maar niet die zweetpareltjes op den kop.

Gelukkig duurt de rit niet lang naar onze eerste bestemming in het land. De Yeti koets is voorzien van airco dus onze ZKH begint langzaam bij te trekken. Binnen 15 minuten staan we dan ook al bij het prachtige winkelcentrum Atlantico. En net zoals vorig jaar ziet het er nog steeds schitterend uit. Glimmend marmer, leuke winkels en het aller belangrijkste geen zweetotter temperatuur. Zo kan onze ZKH het uitstapje goed volhouden.

Winkel in, winkel uit. Als een sierlijk koolwitje fladdert ons ZKH tussen al de koopwaren. De taartjes worden even vergeten wanneer er een mooi overhemd op de kop wordt getikt wat het figuur van onze ZKH naar volle tevredenheid accentueert. Sierlijk zweeft onze ZKH met zijn aankopen aan zijn decadente polsje door het warenhuis nog opzoek naar een bijpassende broek. Na wat verschillende winkels gehad te hebben leek het erop dat onze ZKH een bijpassende broek had gevonden. Het winkelonderdaan helpt hem met vinden van de juiste maat. Schrijdend over de marmervloer verplaatst onze ZKH zich naar een gelegenheid om de broek te passen. Maar het is helaas, de broek past niet, '' te veel taartjes roepen de Hurnse Heren in koor '' De afgang is nog niet compleet, de broek gaat van geen meter uit, het eens zo koele warenhuis veranderd in een klap om naar een waar tropenmuseum en de zweetparels breken uit op het voorhoofd van onze ZKH. Heertje Tito kan het leed niet meer aanzien, kronkelend ligt onze ZKH bijna op de grond als een slang die aan het vervellen is, hij schiet te hulp en bied onze ZKH een nederige zetel aan. Vervolgens wordt er geprobeerd de broek uit te krijgen en net voordat de kledingonderdaan nog met een schaar eraan komt floept de broek uit. Heertje Baggermans stond er vermaakt bij en keek ernaar, nog even flits en het gênante moment was vastgelegd. Leuk voor het privé archief, maar helaas, ook in koninkrijk kan er wel iets spontaan uitlekken.

Danoontje Power

Genoeg geweest voor onze ZKH in dit winkelcentrum. Het wordt tijd voor meer elegantie, weelde en luxe. Het klootjesvolk irriteert onze ZKH wat hier rond zwerft. Tja wat een gedachten een te krap  broekkie allemaal wel niet kan oproepen.

We besluiten onze ZKH te gaan troosten en dat kan natuurlijk alleen maar met een decadente cappuccino en hele sjieke taartjes.
De stoet verplaats zich weer met Yeti koets richting de boulevard van Maspalomas. De place to be voor de kouwe kak. En mogelijk het uitgekiende moment om een decadente PG te vinden.

Eenmaal aangekomen op de decadente locatie komt onze ZKH weer helemaal tot zich zelf.
Het koolwitje fladdert weer over de in weelde gehulde boulevard richting het cappuccinohuis.

Ontvangst is weer bijna adellijk. De bestelling wordt geplaatst en tijdens het wachten van al het lekkers doet onze ZKH de PG Selectie app aanpassen. De vinkjes voor de opties hartchirurg, bankdirecteur, diplomaat en burgemeester van een klein dorp worden geactiveerd in de hoop op een decadente vangst aan het haakje op deze plaats. Echter het was stil op straat.

Op het ellendige geplak na komt onze ZKH helemaal in zijn ZEN modus. Het poppengezichtje straald en het koninklijke porselein schitterde weer. De taartjes zwemmen nu in de cappuccino en de dukaten hebben gerold. Tijd om weer eens verder op tour te gaan.

De stoet loopt nog even wat rond en maakt wat foto's van de omgeving. Die klote PG app blijft angstvallig stil, dit is toch wel DE plek voor die ene decadente PG. Maar de vinkjes helpen niks.

Misschien kunnen we het anders pakken. Het briljante idee schiet onze Heertjes te binnen om onze ZKH in een slachtofferrol te zetten, in de hoop dat hij gered gaat worden door die ene PG op het witte paard. Onze ZKH stemt inmiddels wanhopig er mee in en laat het gebeuren.

Voor de vuurtoren ligt een mooi verharde plaats wat de zee in gaat. Een mooie plek om foto's te maken van de rest van de omgeving. DE plek om het eea in scene te zetten in de hoop dat onze ZKH gered gaat worden door een heldhaftige PG op het witte paard.

Natuurlijk vertellen we onze ZKH niet alles over het plannetje, want het is de bedoeling dat hij zo natuurlijk mogelijk acteert in zijn rol als slachtoffer.

Er worden wat selfies genomen aan de rand van plaats en op het juiste moment flikkeren we onze ZKH over de rand. Een zwaar verwijfde gil galmt over de boulevard gevolgd door wat angstig hulp geroep. Met bemoedigende woorden stimuleren de heertjes onze ZKH om het nog even vol te houden om zo aan de rand te blijven hangen en dat de redding nabij is. De angst kreten beginnen af te zwakken, er is dan ook geen enkele heldhaftige PG op het witte paard die deze jonkvrouw kan komen redden. Het enige wat nog aan gesnuffeld komt is een zwerfhond die nog net niet zijn poot optrekt.

Na een half uur te hebben gebungeld ziet het er naar uit dat de heertjes zelf onze ZKH uit de benarde situatie kunnen takelen. En je raad het al tijdens het takelen vallen de woorden, te, veel en taartjes weer. De poging is mislukt, geen PG op het witte paard..

Is er dan ook helemaal geen enkele PG ?

 Na deze flop, maar toch goed bedoelde actie gaat de stoet weer richting de koets.
Onderweg een paar foto's weer en natuurlijk een reeks voor staatsieportretten.

Ook deze middag vliegt voorbij heerlijke temperaturen en vele, vele zonuren.
Maspalomas wordt verlaten en we keren weer terug naar het paleis waar we nog even op de valreep een late lunch naar binnen schuiven.

Nog even genieten van het zwembad, de luikjes sluiten en geestelijk voorbereiden op het diner.

Alles voldoet weer aan het protocol vandaag.

De avond valt in, we houden het lekker rustig en we brengen een gezellige avond door op het balkon met een hapje en een drankje. En het staatsieportret wordt opgehangen.

Bedankt voor het lezen en een decadente groet